میدانی رفیق!
حال این روزهایم شبیه کسی است که
نزدیک ترین فرد ِ زندگی اش، فرزندش را کشته و حالا
قاتل ِ عزیزش
آسوده و بی خیال
بی دغدغه و با لذت تمااام از زندگی
دارد جلوی رویش زندگی میکند و میخندد
به همان اندازه هر لحظه آب میشوم از درد...
و به همان اندازه هی تسبیح "یا حاکم ُ یا عادل" می اندازم...
این حنجره روزی به حرف می آید عاقبت...

+آخ که اگر میشد نقاب از چهره بعضیها برداشت...

       + خدایا چقدر صبوری...چقدر...