بودن آدم ها در زندگی آنقدر دقیق و با برنامه ریزی های ظریف است که گاهی یک گوشه می ایستی و حیرت میکنی از این همه برنامه ریزی دقیق...از این همه موشکافی و از این همه ضعف عقل کوچک خودت در مقابل خالق و معبودت

+ حدود سه چهار سال پیش بود که با خواهر بزرگتر ِ مهربانی درددل میکردم و میگفتم استخاره هایم همه خوب آمده! میخندید و اشک روی صورتم را پاک میکرد و میگفت همه خیرها آنی نیست که تو فکرش را میکنی... گاهی تمنا وجود کسی را داری که باید نباشد تا عزیزتری بیاید و بماند و برای تو شود
آنوقت ها دلم میگرفت و ته دل غر میزدم که این چه خیریست که انقدر سخت است؟
حالا یک گوشه ایستادم و همه چیز را نگاه میکنم و حیرت میکنم... به برنامه ریزی دقیق خدا... به مدیریت قشنگ و بی نظیرش...


+ خدا شکر