غم را اگر دست مایه دنیایت کنی
با تمام وجود هم که بخندی
غمگینی
سردی
تاریکی...

دلت را اما اگر عادت دهی به غم ِ خودش
هزار ساعت هم که اشک بریزی آرامی...

تفسیر من از غم ِ خدایی ، آنقدری تقدس دارد که حاضرم تا ته ِتهش برای مبرا بودنش از هرنوع افسردگی ، بار ِ غمگین بودن را به دوش بکشم و بخندم...
غم مقدس است
الکی خرج ِ دنیایمان نکنیم...