امسال رمضون,دل منم يه طرز عجيبي گرفت ... بغضم گرفت... غصم گرفت ...
دلم نمي خواست که تو ماهي که لحظه لحظش برکته،اجابته؛دعا با سرعتي بيشتر از هميشه به درگاهش مي رسه،بيشتر از هميشه ها مهر و امضا ميشه،دلم از کسي چرک باشه...که خدايي که منتظره لب تر کنيم تا بگه :جونم؟؟؟؟ من اين پايين پرپر بزنم و راه به جايي نبرم فقط واس اينکه"دلي هست اين وسط که چرکه از غروري که له شد,که آلودگي دلم نمي زاره ارتباط شکل بگيره,که سده؛که هر سحرگاه و نماز صبح دلم مي سوزه به حال اين آلودگيه دلم که لابه لاي عزاي غرورم و رطوبت مهرم دستمو غيظي مي کنمو ميگم:کاش تو ديدار بعدي,تو امتحان بعدي بزنم تو دهن مغروري که قلبمو چرک کرد و بگم خودخواهيت به درک,بنده هيچييييييييييييييييي نيستم,فقط؛فقط،غرورمو بده؛و اين شايد دستاويزي باشه تا بسازمش بازم, که باقي رمضونم؛"رمضون" بمونه برام...که تا غروره سرپا نشه,دله دل نميشه...که مدام نگم خداتو شاهدي که نخواستم رمضون امسال بزنم زير قول و قرار,که نخواستم تو اون بالا دل دل کني و من اين پايين و سد بينمون"دل" باشه... که "منم "مي خوام مزه اين رمضونم بچشم پس اشکامو پاکن کن خط خطياي دلم قرار بده... رمضان امسال متفاوت است چون "دلي" هست که متفاوت است...دلتنگ رمضونم؛پس کي مياد؟؟؟؟؟؟؟کي مياد؟؟؟؟ فاطمه چقد دلم پر بود هااااا؛ولي نه,دلم ،تنگ بود...تنگ بود که تا چشمم به وازه"رمضان" افتاد نفهميدم چقد پرحرفي کردم و اسمونتو سردرد..که تويي که از "خوراک" من خبر داري دعا کن که"بچشم"