یکی از بهترین حس های خواهربزرگانه دنیا را لمس میکنم، وقتی ریحانه دو ظهر زنگ میزند و تند تند و بی سلام و احوالپرسی درست و حسابی میپرسد : از کجا بفهمم ماکارونی م پخته؟
و من بین یک عالمه ذوق و خنده و لوس کردنش جوابش را میدهم...
و همین یک سوال کوچک نتیجه ش دو ساعت - باورتان میشود، دو ساعت؟:|- حرف زدنمان شود...

خوشحالم که اگر نصیبی از خواهر بزرگ یا کوچک داشتن ندارم، عزیزتر از واقعی ش را دارم !

+ خواهر کوچولو من، همان حنایی ترین ریحانه دنیاست :)