اینکه با تمااام ِ وجود سایه دستانش را بالای سر ِ زندگی ات ببینی و نفس بکشی و هی نفس بکشی و هی عمییییق تر نفس بکشی و شکر کنی که انقدر نزدیکش شده ای....
اینکه دستت را بگذاری روی همان رگی که خودش گفته از آن نزدیک تر است و به صدای ضربان قلبت گوش دهی و با آن هم نوا شوی و هی اشک بریزی و شکرش کنی
و هی مدااام شکرش کنی که هست ...که می بیند... که خیلی بیشتر حالا " خدای" تو شده است...خدای ِ دخترکان ِ کوچک ِ غمگین ِ بی پناه...
...
این لحظات را فراموش نمیکنم خدای ِ من...
این لذت ِ عمیقی که امروز به من چشاندی...اشکی که از شوق از چشم هایم جاری کردی و خوشحالی که فقط توانستم با سجده شکری در برابرت از تو تشکر کنم.. فراموش نخواهم کرد
لطف ِ بزرگ ِ زندگی ام
مهربانی ِ همیشگی ات را که باااز به من نشان دادی...
فراموش نخواهم کرد...

+ گمانم به میهمانی دعوتم کرده اند...