دوستی دارم

که نه از شعرها چیزی میفهمد

و نه شعری بلد است...

و نه در تمام عمرش

مصرعی گونه هایش را خیس کرده...

من فکر میکنم

او بی آنکه بداند

شبها خوشبختی را بغل گرفته و 

آرام میخوابد...