مزخرف ترین حالی که میشود برای کسی پیش بیاید این باشد که جنون ِ نوشتن داشته باشد، در حد نوشتن یک رمان هزار صفحه ای حرف برای گفتن داشته باشد، قلم باشد، کاغذ باشد، وبلاگ باشد، نت گوشی باشد، هزار کوفت و زهرمار دیگر برای نوشتن باشد و او دستش نرود که حتی یک کلمه ، یک واژه ، یک خط بنویسد و رها شود...


+ دارم خفه میشم...
+ انتظار...تعلیق...امیدی که نمیدانی باید باشد یا نه... اینها همه برای از پادرآوردن ِ بیست سالگی ِ رو به اتمام ِ دخترانه ِ من کافی نیست؟