باید یکی باشد که ببینی دل توی دلش نیست که تو را به وقت هایی که میداند خوب نیستی و حوصله نداری بخنداند و امیدوار کند و حواست را پرت کند و به یادت بیاورد که هرچقدر هم که اوضاع بد است اما یکی یکجایی هست که هنوز دوستت دارد...

باید یکی باشد که همینقدر یک ذره خوب شدن و بد شدنت برایش مهم باشد... که نسپاردت به امان ِ زمان که بالاخره یک جایی سِر شوی از این همه زخم و دیگر نفهمی و بعد که آرام شدی خیال کند که لابد خوب شده است...
باید یکی باشد که هرچقدر برایش نقش بازی کنی که حالم خوب است، که ببین میخندم، که به جان همه عالم قسمش بدهی خوبی و او تو را از میان هزارلایه مصنوعی لبخند کنارت بزند و بغضت را ببینید...
که بفهمد حال ِ بد،" نگران نباش، درست میشه" نمیخواهد
یک آغوش میخواهد که پناهت شود...

باید یکی باشد...فقط یکی...
اگرنه دنیا جای وحشتناکی است...