آدمهای خوشبخت همانهایی هستند که در طول ِ سفر ، به جای درهم کردن اخم هایشان از طولانی بودن راه، سعی میکنند حتی اگر به غیر از خشکی و خشکی و خشکی چیزی نمیبینند ، بازهم از مسیری که میروند لذت ببرند. حتی تر اگر وسط ِ راه ماشین از کارافتاد و مجبور شدند بی آنکه به مقصد برسند همه ی راه را برگردند
این آدمها همانهایی هستند که اگر مجبور به تسلیم در برابر سرنوشت هم باشند، باز خوشحالند ازاینکه بیهوده زندگی نکردند...
آدمهای خوشبخت مسیر ِ رفتن برایشان مهمتر از هدفشان است
خواه ته ِ این مسیر وصل باشد خواه شکست...

+ سفر میتواند به آدم یادآوری کند که چقدر خودش در خوشبختی خودش تاثیر گذار است، تنها با عوض کردن دیدگاه
+ آدم خوشبخت یعنی آدمی که خدا کارهایش را دوست دارد...به همین سادگی!